The Devils Tower

Vanochtend wakker geworden in een toch wel ietwat vreemd Steven King hotel.. Ontzettend oud ding en ook al was het hartstikke populair, ik dacht toch dat steeds die driewieler met uit de speaker ‘Here’s Johnny’ om de hoek kwam fietsen. Nadat ik eerst Kelly om 8uur sochtends achter de gokkast vandaan heb moeten trekken (plaatsje is de 3de plek in de US waar je mag gokken), zijn we op pad gegaan. Langs weer een prachtige route door de Black Hills! Even gestopt om koffie te drinken op een schommelstoel bij een prachtige houten wintersportlodge, daarna door naar Spearfish. Picnic spullen ingeslagen en op pad naar het geografische middenpunt van de US. Omdat dit een extra uitstapje was en dus niet bij de reisleider op de planning stond gingen we ietwat onvoorbereid op weg. Nou dat hebben we geweten... zo’n 2 uur door de middle of nowhere en uiteindelijk zonder resultaat omgedraaid. Wat bleek, we waren er al voorbij... grrrr! Op de terugweg dus toch nog even de foto en door naar het hoogtepunt van de dag: Devils Tower. Dat stond weer in het reisplan dus zonder verdere problemen daar aangekomen en wat een prachtig aanzicht.. een gigantisch gesteente wat een uit de verte lijkt op een haaienvin. Super gaaf! Uiteraard even langs het visitors centrum voor een plaspauze en een les wat het eigenlijk is. Kelly kan het vast navertellen :-). Met een zelf gesmeerd broodje op pad om de wandeling rondom het gevaarte te maken. Gelukkig geen beren gespot.. Wel weer ontzettend veel prairie hondjes! Maar ook dit keer niet gelukt om te vangen. Ondertussen aangekomen in Gilette (nee, ze hebben geen scheermesjes hier) en nu in een heerlijk hotel zonder historie. Lang leven nieuwbouw 🤭.