Pffff, pittig!

Moeie benen, zere voetjes, maar een voldaan gevoel overgehouden aan vandaag. Vanmorgen op tijd opgestaan om opnieuw naar Yosemite Park te gaan, voor een wandeling. De autorit van ons hotel naar de ingang van het park is al zo'n 40 minuten. Geen 40 minuten snelweg maar een weg met veel bochten en hoogteverschil. Hartstikke mooi natuurlijk, alleen John kan daar niet zo tegen. Zeker niet als hij aan de chocolade kant zit, zo noemde mijn opa altijd de steile afgrond naast de weg. De weg lijkt net op een hele lange kartbaan, heel leuk, alleen mag je niet zo hard omdat je rekening moet houden met de natuur, vogeltjes, beren, eekhoorns, bla bla bla.....jammer..... 
Om ongeveer twaalf uur begonnen aan onze wandeling, bedankt San, voor de tip! We hebben er alles bij elkaar zo'n 5 kl.....euhh, ik bedoel mooie vrij in de natuur uren over gedaan, Sandra, als je nog eens zoiets weet..... 
Wel een prachtige wandeling, begint rustig, een goed wandelpad dat wel al wat op en neer gaat, goed voor de kuitjes. Na zo'n half uur zie je bovenaan de berg een waterval, daar gaan we heen! Nog vrolijk.....dan ben je daar en zie je de Vernall waterval en mensen bovenop de waterval staan, daar gaan we ook heen! Iets minder vrolijk, geen goed wandelpad meer, maar trede's van enorme stenen. Mooi uitzicht bovenaan, even wat gedronken, foto's gemaakt en dan zie je in de verte nog een waterval, de Nevada Fall. Nu we hier toch zijn...... Inmiddels bekomen van de eerste klim en vol goede moed begonnen aan de tweede klim. " Dit klimt beter dan het eerste stuk", ik hoor het mezelf nog zeggen. Nog geen 5 minuten verder, ook zulke stenen trede's, dit is echt wel zwaar. Onderweg steeds minder mensen, iedereen die daar loopt, stopt om de aantal minuten om op adem te komen, echt pittig aan het worden. Je ziet de bovenkant van de waterval, we kunnen nu echt niet opgeven! Gelukkig is het vandaag niet warm, 22 graden, een prima temperatuur om de wandeling te maken. We zijn boven!! Een prachtig uitzicht over Yosemite Park, dit is de wandeling dubbel en dwars waard! Bovenop de berg is het redelijk vlak gesteente waardoor er door de stroming van de waterval en kleine meertjes ontstaan. Schoenen en sokken uit en even bijkomen van de klim, heerlijk ijskoud water! We maken ons op voor de terugtocht, deze gaan we doen via de John Muir route. Het was half vier toen we begonnen en precies vijf uur stonden we weer helemaal beneden bij de parkeerplaats. Anderhalf uur alleen maar naar beneden lopen, de knietjes hebben het zwaar gehad. Vijf uur alleen maar lopen, wees maar niet bang dat we uitgemergeld terug komen. De in Yosemite achtergelaten calorieën, hebben we met het avondeten er weer bij gekregen, haha. Beentjes omhoog en lekker luieren. Morgen op naar ons laatste deel van de reis, San  Francisco.